Τάισμα νεοσσών 

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Τάισμα νεοσσών με το χέρι 

Το τάισμα των νεοσσών με το χέρι, είναι μια πολύ δύσκολή διαδικασία και πρέπει να γίνεται προσεκτικά και μόνο αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι όπως: 

- Αν η μητέρα σταμάτησε το τάισμα και δεν υπάρχει «διαθέσιμη» παραμάνα.

- Αν η μητέρα ταΐζει αλλά όχι ικανοποιητικά, ειδικά κάποιο από τα μικρά (συνήθως αυτό που γεννήθηκε τελευταίο), ή τις πρώτες δυο μέρες που τα μικρά δεν ασκούν μεγάλη «πίεση» για τροφή και η μητέρα αδρανεί. 

Θα χρειαστούμε: Τροφή για νεοσσούς σε σκόνη, μία σύριγγα και υπομονή για τα πολύ μικρά πουλιά (1-2 ημερών), λόγω μεγέθους και για τα μεγάλα (περίπου 15 ημερών), λόγω έμφυτου φόβου. 

Διαδικασία ταΐσματος: 

Παρασκευάζουμε την τροφή σύμφωνα με τις οδηγίες. 

Χτυπούμε απαλά το κεφάλι ή το ράμφος τους, για να «ξυπνήσουν» και να ανοίξουν το στόμα. 

Συγκρατούμε το κεφάλι τους με το ελεύθερο χέρι ή ανάμεσα στον αντίχειρα του ελευθέρου χεριού και την σύριγγα «εγκλωβίζουμε» το κάτω μέρος του ράμφους τους. 

Αποφεύγουμε το τάισμα τις ώρες που ταΐζουν οι γονείς, δεν είναι καλό να βρίσκουν τα μικρά τους ταϊσμένα, υπάρχει περίπτωση να χάσουν το ενδιαφέρον τους και να αδιαφορήσουν. 

Πρέπει να έχουμε εξοικειωθεί με την χρήση της σύριγγας, καθώς δεν δίνουμε σε όλα τα μικρά την ίδια ποσότητα τροφής και απαιτείται ανάλογα με την σύριγγα διαφορετική πίεση, προκειμένου να μην έχουμε δυσάρεστα αποτελέσματα.

Κόψιμο Νυχιών Πτηνών 

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Τα νύχια των πτηνών θα πρέπει απαραιτήτως να κόβονται πριν το ζευγάρωμα, για να αποφεύγουμε τραυματισμούς από πιθανές διαμάχες. Το υπόλοιπο έτος τα κόβουμε μόνο εάν έχουν μεγαλώσει υπερβολικά και εμποδίζουν το πουλί να σταθεί ή έχουν αρχίσει να παραμορφώνονται. 

Κατά το κόψιμο των νυχιών θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην κάνουμε βεβιασμένες κινήσεις και προκαλέσουμε κάποιον ανεπιθύμητο τραυματισμό. 

Έτσι πιάνουμε το πουλί προσεκτικά, και τοποθετούμε το πόδι του σε ένα φωτεινό μέρος. Κόβουμε το νύχι με την φορά της φυσικής του μορφής, με ένα μικρό ψαλιδάκι προσέχοντας να μην πειράξουμε το νεύρο, που φαίνετε ευδιάκριτα σαν φλέβα αίματος.

Θέση της φωλιάς 

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Δεν τοποθετούμε τη φωλιά στις γωνίες των κλουβιών γιατί περιορίζει την πρόσβαση στους γονείς και δεν τους επιτρέπεται να φθάσουν τους νεοσσούς που βρίσκονται στην πίσω, μακρινή πλευρά. 

Χρησιμοποιούμε φωλιές διαμέτρου 10 cm, ώστε τα θηλυκά, να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους και να επωάσουν. Εάν εκκολαφθούν 3 ή περισσότερα αβγά, αλλάζουμε την φωλιά με μια των 12,5 cm, όταν οι νεοσσοί είναι μιας εβδομάδας. 

Η φωλιά μεγαλύτερης διαμέτρου, επιτρέπει στους νεοσσούς να ελίσσονται πιο ελεύθερα, σε θέσεις όπου ένας γονέας μπορεί να τους βρει και να τους ταΐσει όλους. 

Γεμίζουμε τον πάτο της νέας φωλιάς με υλικό, μέχρι περίπου τα 2 cm κάτω από το χείλος της διότι μετά από περίπου 10 ημέρες, τα πουλάκια για να κρατήσουν καθαρή τη φωλιά τους, βγάζουν τους πισινούς τους στην άκρη της φωλιάς και εναποθέτουν έξω από αυτήν τα κόπρανά τους, ενώ άν η φωλιά είναι πάρα πολύ βαθιά, βρωμίζουν το γύρω εσωτερικό. 

Σιγουρευόμαστε ότι στην περιοχή που βρίσκονται οι νεοσσοί, δεν δημιουργείται βαθούλωμα αλλά μια επίπεδη επιφάνεια, ώστε να βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο, διότι ο μικρότερος νεοσσός, βρίσκεται συνήθως στο βαθύτερο σημείο της φωλιάς, έχοντας έτσι μικρότερες πιθανότητες επιβίωσής.

Καναρίνια Gloster

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες).

Τα καναρίνια Gloster είναι από τις πλέον αναγνωρίσιμες ράτσες καναρινιών στον κόσμο και υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η χαρακτηριστική κορώνα τους. Η κορώνα είναι αποτέλεσμα μιας δυσμορφίας των οστών του κρανίου που δημιουργεί μια στεφανοειδή διάταξη των φτερών της κορυφής του κεφαλιού και η οποία απομονώθηκε γενετικά με συνεχείς διασταυρώσεις. 

Πέρα από τον διαχωρισμό των πουλιών αυτής της ράτσας με βάση την ύπαρξη ή μη κορώνας (corona/consort) γίνεται διαχωρισμός με βάση το χρώμα του πτερώματος. 

Ο βασικός χρωματισμός των Gloster θεωρείται το πράσινο. Οποιοδήποτε άλλο χρώμα λαμβάνεται ως μετάλλαξη. Οι κύριες μεταλλάξεις είναι πέντε και είναι οι εξής: Ποικιλόχρωμα, Κανελί, Λευκά, Μπλε, Fawn. 

Τα κριτήρια των Gloster καναρινιών είναι: 

Κεφάλι: Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις τα Corona αλλά και τα Consort τα οποία δεν έχουν σκουφί. Στην περίπτωση του Gloster Corona , το σκουφί πρέπει να είναι ολοστρόγγυλο και γεμάτο (με πλούσιο φτέρωμα) και να σβήνει στον σβέρκο χωρίς να προεξέχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το κεντρο του σκουφιού πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και ευδιάκριτο και στο κέντρο του κεφαλιού. Το μάκρος του σκουφιού από μπροστά πρέπει να καλύπτει τα μάτια, αλλά όχι εντελώς. Τέλος, το ράμφος να είναι ελαφρώς μικρότερο από των άλλων καναρινιών και αρμονικό με το υπόλοιπο κεφάλι. Στην περίπτωση του Consort τώρα, αφού δεν υπάρχει σκουφί, πρέπει το κεφάλι να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Να είναι μεγάλο, ελαφρώς πεπλατυσμένο και στρογγυλό. Τα φρύδια, που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Gloster Consort, πρέπει να διακρίνονται και να φαίνονται πλούσια. 

Σώμα: Το σώμα του είναι εξίσου σημαντικό με το κεφάλι και το σκουφί.. Το σώμα του πρέπει να είναι γεμάτο και ελαφρώς στρογγυλό με ιδιαίτερα πλούσιο φτέρωμα. Το στήθος είναι πλατύ και επίσης στρογγυλό. Ο λαιμός τέλος πρέπει να είναι κοντός και γεροδεμένος. 

Φτέρωμα: Το φτέρωμα πρέπει να είναι ίσιο και προσκολλημένο στο σώμα, χωρίς πούπουλα να προεξέχουν, πράγμα λίγο δύσκολο με τόσο πλούσιο φτέρωμα. 

Μέγεθος: Στο θέμα του μεγέθους τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Τα 11,5 εκατοστά θεωρούνται το μέγιστο για το μέγεθος του πουλιού, αλλά όσο πιο μικρόσωμο είναι, τόσο το καλύτερο. Μην ξεχνάμε ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι τόσο το πλούσιο σκουφί όσο και το μικροσκοπικό του μέγεθος. 

Στάση: Το Gloster είναι πουλί ζωηρό, περίεργο και σχεδόν πάντα είναι σε κίνηση. Παρά το στρογγυλό σχήμα του, πρέπει να κάθεται ημιόρθιο και υπερήφανο. 

Ουρά: Η ουρά είναι σχετικά κοντή, ίσια και δεν κάνει γωνία με το σώμα. Επίσης, δεν πρέπει να είναι πολύ πλατιά. 

Πόδια: Τα πόδια πρέπει να είναι αρκετά κοντά και ελαφρώς λυγισμένα. Οι μηροί πρέπει να κρύβονται από το φτέρωμα. 

Γενική Κατάσταση: Ισχύει ότι και για τα υπόλοιπα καναρίνια. Δηλαδή το πουλί να δείχνει υγιές, να είναι καθαρό χωρίς ίχνη από κουτσουλιές ή λεκέδες στο φτέρωμά του και ζωηρό. 

Κριτήρια για την επιλογή των γονέων: 

Πολύ σημαντικό ρόλο στην ποικιλία Gloster παίζει η ποιότητα του φτερώματος και το μέγεθος του σώματος. Αν πετύχουμε πουλιά με αυτά τα δύο στοιχεία τότε θα έρθουν εύκολα και τα καλά αποτελέσματα στην αναπαραγωγή. 

Από την στιγμή λοιπόν που φαίνεται υγιές το πουλί που σκοπεύουμε να αγοράσουμε, πρέπει να σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε στην εκτροφή μας. Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα με το μέγεθος των πουλιών μας, (είναι πολύ μεγαλόσωμα) αλλά έχουν πολύ καλό σκουφί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε για όσο το δυνατόν πιο μικρόσωμο πουλί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα. 

Πρέπει να προτιμάμε ζευγάρια που έχουν συνδυασμό καλών χαρακτηριστικών. Αν για παράδειγμα ο αρσενικός είναι μεγαλόσωμος με τέλειο σκουφί, θα μπορούσαμε να τον ζευγαρώσουμε με την πιο μικρόσωμη θηλυκιά που έχουμε, ελπίζοντας ότι κάποιο μικρό θα κληρονομήσει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά από τον κάθε γονιό. 

Για να πετύχουμε κάποια οικονομία στον πληθυσμό των πουλιών μας, μπορούμε να κρατάμε ζευγάρια που αποτελούνται από ένα αρσενικό και δύο ή καμιά φορά και τρεις θηλυκές. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, επειδή ο αρσενικός από την στιγμή που θα γεννηθούν τα αυγά , μπορεί να αφαιρεθεί από το κλουβί και να ξαναζευγαρώσει. 

Επίσης τα ετεροθαλή αδέλφια που θα αποκτήσουμε μπορούμε την επόμενη χρονιά να τα ζευγαρώσουμε μεταξύ τους, (κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε με τα αδέρφια) ή με την θηλυκιά που δεν είναι μητέρα τους, οπότε συνδυάζουμε στη δεύτερη γενιά γονίδια και από τους τρεις αρχικούς γονείς. Μπορούνε να γίνουν πολλοί συνδυασμοί με αυτόν τον τρόπο, αλλά καλό είναι να ανανεώνεται ανά τρία ή τέσσερα χρόνια το αίμα της παραγωγής μας, για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα εκφυλισμού. Τέλος, καθ΄ όλη την διάρκεια της παραγωγής κρατάμε σημειώσεις και αξιολογούμε τα πουλιά μας. 

Δυστοκία

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Δυστοκία έχουμε όταν το θηλυκό δεν μπορεί να αποβάλει το αυγό. Το θηλυκό κάθεται φουσκωμένο, κάνει συχνές προσπάθειες να αποβάλει το αυγό, κάνει μεγάλης κουτσουλιές, χάνει όρεξη για φαγητό και νερό, χάνει την κινητικότητα του, συχνά κάθεται στο πάτο του κλουβιού. 

Η αιτία της δυστοκίας κατά 90% είναι η έλλειψη ασβεστίου και η κακή προετοιμασία των πουλιών για αναπαραγωγή. Η περίοδος προετοιμασίας για αναπαραγωγή πρέπει να διαρκεί 2-3 μήνες, το λιγότερο ένα μήνα. Σε αυτή τη περίοδο εκτός από της συχνές πτήσεις, αυγό, πολλά φρούτα και λαχανικά πρέπει να χορηγούμε τακτικά και μικρή ποσότητα ασβεστίου στη τροφή ή στο νερό. Απαραίτητη η έκθεση των πουλιών στο ήλιο (UV ακτίνες) για δημιουργία της βιταμίνης D που επίσης παίζει μεγάλο ρόλο στο πρόβλημα της δυστοκίας. Το λίπος εγκλωβίζει το ασβέστιο και δεν το δίνει στο οργανισμό και το πουλί πάσχει από έλλειψη ασβεστίου. 

Στη περίοδο προετοιμασίας το σώμα του θηλυκού αρχίζει να κατακρατεί ασβέστιο, χρησιμοποιώντας ως αποθήκες τα κόκαλα, ώστε να αντεπεξέλθει στις μεγάλες ανάγκες για ασβέστιο που χρειάζεται η δημιουργία των αυγών που θα παράγει. 

Τα πουλιά κάνουν από 3 έως 6 αυγά ανά γέννα, σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Έρευνες έχουν δείξει ότι η πορεία του αυγού από την ωοθήκη έως την γέννηση διαρκεί 24,5 ώρες. Τώρα μπορούμε να φανταστούμε πόσο ασβέστιο χρειάζεται το σώμα των πουλιών για να παράγει 6 αυγά σε 6 μέρες.

Μετά το ζευγάρωμα, ο οργανισμός του θηλυκού αρχίζει να δημιουργεί το αυγό. Στην ωοθήκη δημιουργείται ο κρόκος του αυγού. Στην συνέχεια προχωρά στην σάλπιγγα, όπου περιβάλλεται από το ασπράδι και όλο μαζί συγκρατείται από μια μεμβράνη. Όλα αυτά δημιουργούνται μέχρι τα 2/3 της σάλπιγγας. Στο τελευταίο 1/3 δημιουργείται το τσόφλι ή το πρόβλημα της δυστοκίας αν ο οργανισμός δεν έχει τα απαραίτητα αποθέματα. 

Για να αποφύγουμε την δυστοκία πρέπει να χορηγούμε τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη D. Η χορήγηση μέσω της αυγοτροφής είναι ένας καλός κι εύκολος τρόπος. Τα τσόφλια των αυγών είναι μια καλή πηγή ασβεστίου. Τα χορηγούμε μαζί με τα ιχνοστοιχεία, το κόκαλο σουπιάς και τριμμένα όστρακα, αφού τα βάλουμε για 10 λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων για την εξαφάνιση τυχόν βακτηριδίων σαλμονέλας. Ένας άλλος τρόπος χορήγησης είναι μέσω του νερού. Ορισμένες εταιρίες έχουν σκευάσματα ασβεστίου σε υγρή μορφή. Άλλες έχουν σε σκόνη που διαλύεται στο νερό. 

Πολλές φορές η δυστοκία γίνεται αντιληπτή από το προηγούμενο βράδυ. Το θηλυκό θ αρχίσει να κάθεται φουσκωμένο με τις φτερούγες κατεβασμένες. Σ αυτήν την φάση καλύτερο είναι να μην στρεσάρουμε το πουλί. Αν την άλλη μέρα δεν καταφέρει να το αποβάλει μέχρι τις 9,30 – 10 η ώρα βεβαιωνόμαστε ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να επέμβουμε 

Καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε πουλί με δυστοκία, είναι η χορήγηση μιας σταγόνας ασβεστίου απευθείας στο στόμα, κάθε 15 λεπτά. Στις περισσότερες περιπτώσεις έπειτα από 2-3 ώρες θα έχει αποβληθεί τα αυγό. Αυτές τις ώρες καλό είναι να βρίσκεται σε κλουβί με θερμοκρασία περίπου στους 30 βαθμούς. 

Σε περίπτωση που αντιληφθούμε αργά την δυστοκία και το πουλί είναι εμφανώς καταβεβλημένο από την προσπάθεια αποβολής του αυγού, τότε χορηγούμε κάθε 5-10 λεπτά σταγόνες νερού με ασβέστιο και γλυκόζη ώστε να πάρει την ενέργεια που του χρειάζεται. 

Καναρίνια Χρώματος

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Υπάρχει μια μεγάλη χρωματική γκάμα που προέκυψε από τις συνεχείς μεταλλάξεις του σκουροπράσινου άγριου προγόνου.

Κυρίως χωρίζονται σε δυό μεγάλες κατηγορίες. Στα (σκουρόχρωμα) ΜΕΛΑΝΙΝΗΣ, και τα (καθαρού χρώματος) ΛΙΠΟΧΡΩΜΙΚΑ. Οι μελανίνες και το λιπόχρωμα υπάρχουν σε όλα τα καναρίνια. Στα μελανινικά ,το αποτέλεσμα της ύπαρξης των μελανινών, είναι η παρουσία σκούρων γραμμών, σκούρων περιοχών ή και σημαδιών στην εξωτερική εμφάνιση των πουλιών. Η ύπαρξη του λιποχρώματος εμφανίζεται σαν απόχρωση βάσης – φόντου. Στα λιποχρωμικά  δυό χρώματα είναι αυτά που αποτελούν την κατηγορία. Το κίτρινο και το κόκκινο, ενώ ενα τρίτο, το λευκό, ουσιαστικά είναι η απουσία των δύο άλλων. 

Στα μελανινικά έχουμε δυό «σειρές» αποχρώσεων. Την ΜΑΥΡΗ και την ΚΑΦΕ. Οι χρωστικές που είναι υπεύθυνες γι’ αυτές τις αποχρώσεις είναι, για μεν την ΜΑΥΡΗ, οι ευμελανίνες (μαύρο-σκούρο καφέ και οι αραιώσεις τους), για δε την ΚΑΦΕ, οι φαιομελανίνες (κανελλί και οι αραιώσεις του). Οι βασικές αποχρώσεις Μαύρου και Καφέ , λέγονται και Οξειδωμένες, και το χαρακτηριστικό τους είναι οι σκούρες αποχρώσεις, οι συνεχόμενες φαρδιές και έντονες γραμμές του σχεδίου πλάτης, αλλά και το ταυτόσημο χρώμα στο ράμφος και τα πόδια. Οι μεταλλάξεις των Οξειδωμένων, συναντώνται με την ονομασία -Αραιωμένα- και σαν χαρακτηριστικό έχουν την αραίωση(το άνοιγμα της απόχρωσης). Αυτά σαν χαρακτηριστικό έχουν τις διακοπτόμενες , λεπτές γραμμές του σχεδίου πλάτης αλλά και τον αποχρωματισμό του ράμφους και των ποδιών. 

Στα ενήλικα πουλιά θα πρέπει να χορηγείται χρώμα συνεχώς. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Μερικοί χορηγούν χρώμα μόνο κατά τη διάρκεια της πτερόρροιας. Ο οργανισμός του πουλιού πρέπει να "διαποτιστεί" με αυτήν την χημική ουσία προτού να αρχίσει η πτερόρροια, προκειμένου να αναπτυχθεί στη συνέχεια το καλύτερο δυνατό χρώμα. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί αυτό, είναι να παρέχονται συνεχώς χρωστικές ουσίες. 

Δεν υπάρχει ελάχιστο όριο ηλικίας για την έναρξη της χορήγησης "χρώματος". Ο εκτροφέας πρέπει να χορηγεί χρωστικές ουσίες στη θηλυκιά που ταΐζει νεοσσούς και στο νερό αλλά και στην τροφή των νεοσσών. Κατ' αυτό τον τρόπο οι νεοσσοί θα αφήσουν τη φωλιά με "βάθος κόκκινου", σχεδόν όμοιο με αυτό που θα έχουν μετά από την πρώτη τους πτερόρροια. Επίσης, καναρίνια που τους έχει χορηγηθεί χρώμα στη φωλιά, θα "ντυθούν" εξολοκλήρου με κόκκινα φτερά. Τα νεαρά πουλιά στα οποία δεν είχε χορηγηθεί χρώμα μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψαν τη φωλιά, διατηρούν άσπρο πτέρωμα στις φτερούγες και την ουρά. 

ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ 

Τα Καναρίνια Κόκκινου Παράγοντα αντλούν το ερυθρό χρώμα τους από την συγγένειά τους με τον κόκκινο Σπίνο της Βενεζουέλας. 

Στο φυσικό τους περιβάλλον, τα πουλιά τρώνε μια ποικιλία από έντομα, καρκινοειδή, φύκια, βρύα, φρούτα, και μούρα. Από αυτά τα στοιχεία, τα διάφορα καροτινοειδή μεταβολίζονται και εναποτίθενται στο φτέρωμα. Κατά τη διάρκεια των ψυχρότερων μηνών, η διατροφή των πουλιών περιορίζεται σε σπόρους. 

Δεν είναι ούτε αφύσικο ούτε παραπλανητικό, τα πουλιά Κόκκινου Παράγοντα να χρειάζονται ειδικές ουσίες για να αναπτύξουν τον βέλτιστο χρωματισμό τους και είναι φυσικό να χορηγούνται στα πουλιά Κόκκινου Παράγοντα καροτινοειδή 

Τα καναρίνια Κόκκινου Παράγοντα, απαιτούν υψηλότερο ποσοστό καροτινοειδών από αυτό που υπάρχει κανονικά στη διατροφή. Επίσης, εάν δεν παρέχεται στα πουλιά μια σταθερή πηγή χρωστικών ουσιών, σε περίπτωση απώλειας ενός προβληματικού φτερού, το νέο που θα αναπτυχθεί θα έχει διαφορετική απόχρωση. 

Τα καροτινοειδή βρίσκονται στα μούρα, τα παντζάρια, τις γλυκοπατάτες, τις κολοκύθες, τις ντομάτες, και τα κεράσια. Οι τροφές αυτές θα πρέπει επίσης να χορηγούνται στα πουλιά. Αυτά τα φρούτα και λαχανικά δίνονται σε συνδυασμό με τις χημικές ουσίες. 

Όλες οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για την βελτίωση του χρώματος στα καναρίνια Κόκκινου Παράγοντα, ταξινομούνται στις λιποδιαλυτές. Αυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός δεν έχει κάποιο μηχανισμό για να αποβάλει τυχόν συσσωρευμένο πλεόνασμα της ουσίας. Η χρήση των διατροφικών χρωστικών ουσιών βελτιώνει την εμφάνιση του πουλιού και προωθεί την υγεία. Η κακή χρήση και η κατάχρηση όμως, μπορούν να προκαλέσουν ζημιά. Οι οδηγίες πρέπει να ακολουθούνται επιμελώς, όσον αφορά τις δόσεις.

Υπάρχουν τρεις κύριες χημικές ουσίες που χορηγούνται στα καναρίνια χρώματος Κόκκινου Παράγοντα: Κανθαξανθίνη, Βήτα καροτίνη, Πορτοκαλί καροτινοειδή.

Θνησιμότητα νεοσσών καρδερίνας

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

Θνησιμότητα πρώτων ημερών όταν η καρδερίνα δεν ταΐζει τους νεοσσούς τις πρώτες ημέρες, κυρίως γιατί η μάνα είναι άπειρη και δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα το ρόλο της στη χορήγηση τροφής και νερού στα μικρά και τα αυγά δεν εκκολάπτονται όλα την ίδια ημέρα. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι να ταΐσουμε τα πουλιά με σύριγγα για τις 2-3 πρώτες ημέρες με ένα διάλυμα νερού και μίγματος νεοσσών σε αναλογία 10/1. Η χορήγησή τους 2 φορές την ημέρα, από μια σταγόνα σε κάθε πουλί, είναι αρκετή. 

Θνησιμότητα λόγω έλλειψης ζωικών πρωτεϊνών. Η χορήγησή αυγών μυρμηγκιών ή σκουληκιών είναι επιτακτική και καλό θα είναι να μην σταματά στις 10 ημέρες παρά να συνεχίζεται μέχρι και το τέλος της πτερόρροιας, σε μειωμένο βαθμό. 

Θνησιμότητα πριν την έξοδο από τη φωλιά λόγω του ότι η μάνα αφήνει τους νεοσσούς ατάιστους προκειμένου να ξαναζευγαρώσει. Αντιμετωπίζεται με το χωρισμό του αρσενικού από την υπόλοιπη οικογένεια με την εμφάνιση τέτοιων ενδείξεων. Επίσης το κόκκινο ακάρι στις φωλιές μπορεί να προκαλέσει την θνησιμότητα των νεοσσών. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η καλή υγιεινή των κλουβιών και η ψειρόσκονη στη φωλιά. Τέλος η μετάδοση βακτηριδιών και μικρόβιων από τους γονείς στους νεοσσούς κατά τη διάρκεια του ταίσματος. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η καλή υγιεινή και η σωστή προετοιμασία του ζευγαριού πριν την αναπαραγωγή,. 

Θνησιμότητα κατά τον "απογαλακτισμό" των νεοσσών που αρχίζει την 25η με 26η ημέρα και ολοκληρώνεται πλήρως την 40η εξαιτίας πρόωρης απομάκρυνσης των νεοσσών. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η αποφυγή του χωρισμού από τους γονείς πριν την 35η και η παροχή καθημερινώς αυγοτροφής και αυγών μυρμηγκιών 

Θνησιμότητα κατά την πτερόρροια λόγω μολύνσεων και βακτηριδίων. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η παροχή καθαρής και πλούσιας τροφής που περιλαμβάνει όσα δίδονται και κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Επίσης η πρώτη προληπτική χορήγηση αντικοκκιδιακού ESB3 30%. 

Θνησιμότητα πριν το 1ο ζευγάρωμα λόγω αδυναμίας του οργανισμού συνέπεια χειμερινής περιόδου. Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι μια αποπαρασίτωση (για τα σκουλήκια του εντέρου), καθώς και η χορήγηση αντικοκκιδιακής αγωγής. Πολλοί υποστηρίζουν επίσης την χορήγηση προληπτικά μιας γενικής αντιβίωσης συν τοις άλλοις.

Αναπαραγωγή Καρδερίνας

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες). 

H καρδερίνα παρουσιάζει μια δυσκολία στην αναπαραγωγή της στο κλουβί, λόγω της ευαίσθητης φύσης της, του άγριου ενστίκτου της και των οργανικών λειτουργιών της που δημιουργούν μεγάλες απαιτήσεις στην διατροφή με πληθώρα σπόρων και του stress το οποίο δημιουργεί κοκκιδιώσεις κ.α. 

Για να επιτύχει η αναπαραγωγή της καρδερίνας στο κλουβί, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι εξής παράγοντες: 

Κληρονομικότητα. 

Πουλιά από καλούς γονείς συνήθως είναι και καλά πουλιά. Στοιχεία συμπεριφοράς του χαρακτήρα των γονέων κληρονομούνται στους απογόνους. Σημαντικό ρόλο παίζει και το κτηνιατρικό ιστορικό των γονέων καθώς και στοιχεία της συμπεριφοράς τους πριν αλλά κυρίως κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος. 

Περιβάλλον. 

Η στέγαση των προς αναπαραγωγή καρδερίνων θα πρέπει να γίνει σε ένα ευρύχωρο κλουβί διαστάσεων το λιγότερο 1μ. x 0.5μ. x 0.5μ. Το ζευγάρι θα πρέπει να έχει επιλεχθεί με προσοχή και να ενωθεί στις αρχές του χειμώνα. Στο κλουβί δεν βάζουμε πολλά κλαδάκια, κατά προτίμηση να είναι από ξύλο. Δεν πρέπει να είναι σε μέρος με πολύ ήλιο, κρύο και υγρασία. Λίγο πριν την αναπαραγωγική περίοδο βάζουμε 2-3 φωλιές μικρού μεγέθους σε διαφορετικά σημεία του κλουβιού τα οποία τα καλύπτουμε με κάποια πλαστικά φυτά για να προσομοιάζουν το εξωτερικό περιβάλλον. 

Διατροφή. 

Πρέπει να χορηγηθεί μια ισορροπημένη και φυσική διατροφή που θα δώσει όλες τις ουσίες που χρειάζονται τα ζευγάρια. Με την αναπαραγωγική περίοδο, φροντίζουμε να εμπλουτίσουμε το μίγμα με σπόρους, όπως ραδικόσπορο, μαρουλόσπορο, ψιλό μαύρο ηλιόσπορο κ.λ.π. Το εμπλουτισμένο μίγμα είναι και το βασικό στοιχείο διατροφής των νεοσσών. Η συνοδεία αυγοτροφής πλούσιας σε ζωικές πρωτεΐνες (αυγά μυρμηγκιών, σκουλήκια κ.α.) επιβάλλεται κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής αλλά και για τη σωστή ανάπτυξη και επιβίωση των νεοσσών. Η χορήγησή της μαζί με ένα υδατοδιαλυτό πολυβιταμινούχο συμπλήρωμα, μειώνει δραματικά την θνησιμότητα των νεοσσών. Το αυγό είναι επίσης ένα σημαντικό συμπλήρωμα στη διατροφή. Χόρτα και πρασινάδα συνηθίζεται να μην δίνεται στους νεοσσούς παρά μετά την συμπλήρωση 1 μηνός. Η χορήγηση τους όμως πριν την αναπαραγωγική περίοδο στα ζευγάρια μας είναι θεμιτή, ιδίως με την μορφή του ανθισμένου ραδικιού, ζοχού, αντράκλας το καλοκαίρι κ.α. Τέλος, η χορήγηση, ασβεστούχων και ιωδιούχων ουσιών είναι και αυτή απαραίτητη. 

Πρόληψη ασθενειών. 

Η καρδερίνα είναι ευαίσθητη στις εντερικές διαταραχές και παρουσιάζει ανθεκτικότητα σε άλλα είδη ασθενειών π.χ. αναπνευστικά. Η καλή καθαριότητα και απολύμανση του κλουβιού και του χώρου, η ύπαρξη κάγκελου στον πάτο του κλουβιού και η προσεγμένη και ολοκληρωμένη διατροφή είναι στοιχεία που περιορίζουν τον κίνδυνο. Η χορήγηση μια προληπτικής αγωγής με αντικοκκιδιακές ουσίες κατά τη διάρκεια της πτερόρροιας κατά την οποία το πουλί εξασθενεί και είναι ευάλωτο, καθώς και πριν αλλά και μετά την αναπαραγωγή είναι επιβεβλημένη. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και μετά την 15η μέρα ζωής των νεοσσών. Για θεραπευτικούς λόγους συνήθως χορηγούμε τη διπλάσια ποσότητα με την εμφάνιση των συμπτωμάτων, συνοδευόμενη με μίγμα λιπαρών σπόρων για παροχή επιπλέον θερμίδων και επίσης παροχή μεγαλύτερης θερμοκρασίας για να ισορροπήσουμε την πτώση της θερμοκρασίας του σώματός τους που παρατηρείται σε αυτές τις περιπτώσεις ασθένειας. 

Παρατήρηση. 

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μπορούμε και αντιλαμβανόμαστε προβλήματα κατά την αναπαραγωγική διαδικασία (ταίριασμα ζευγαριού, ωοτοκία, επώαση, εκκόλαψη, δαχτυλίδωμα νεοσσών, διατροφικές ανάγκες κ.λ.π.) και τα αντιμετωπίζουμε έχοντας υπόψη μας σχετικές πρακτικές. 

Υπομονή. 

Πρέπει να κάνουμε υπομονή και περιστατικά όπως αργοπορία στο ζευγάρωμα, χαλασμένες φωλιές, σπασμένα αυγά, θάνατοι νεοσσών κ.α. δεν πρέπει να μας απογοητεύουν. 

Καλή Επιτυχία 

Διακρίσεις Καναρινιών

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο) 

Καναρίνια κελαιδίσματος 

Αmerican singer ( Ωραίο κελάιδισμα, μαλακό φτερωμα, και ένα ιδιαίτερο καλό παράστημα). 

Βέλγικο καναρίνι (Είναι λίγο μεγαλύτερο και δυνατότερο από τον Ηarzer Roller, αλλά έχει όμοιο σχήμα. Το κελάιδισμα του δεν έχει τόσους τόνους, αλλά έχει περισσότερα αναφιλητά). 

Ηarzer Roller (Είναι ο γνωστότερος και πιο αγαπητός αντιπρόσωπος των καναρινιών τραγουδιού). 

Timbrado (Ξέρει ιδιαίτερα καλά τη μελωδία glocke.). 

Χρωματιστά καναρίνια 

Ξανοιγμένα (Λείπουν από το φτέρωμα όλα τα σκούρα χρώματα).

Μαύρα (Έχουν μαυροκαφε φτερούγες, σκούρα πόδια, ενώ τα νύχια και το ράμφος πρέπει να έχουν σκούρο χρηματισμό). 

Αχάτες (Ωραίο σχέδιο φτερώματος με λεπτές γκρίζες γραμμές. Τα σκέλη πόδια και νύχια είναι γκρίζα, το ίδιο και η κορυφή του ράμφους). 

Καφέ (Το φτέρωμα έχει χρωματιστεί καφέ με πλατιές πινελιες, και οι φτερούγες και η άκρη της ουράς είναι σκούρες καφέ). 

Φαιά (Αυτά τα πουλιά έχουν κόκκινα μάτια. Το φτέρωμα αυτών των καναρινιών είναι συχνά πολύ άγριο. Με γενετική παρέμβαση σχηματίζεται μονό φαιομελανινη, δηλ καφέ στίγματα που συγκεντρώνονται κυρίως στην πλάτη και στα φτερά της ουράς). 

Λαμπερά (Έχουν μάτια στο κόκκινο του κερασιού. Το χρώμα αυτών των πουλιών δημιουργήθηκε επίσης με γενετική παρέμβαση). 

Της Ισαβέλλας (Μοιάζουν στα καφέ καναρινιά, μονό που σε αυτά το καφέ έγινε μπεζ. Πόδια δάκτυλα νύχια και ράμφος έχουν χρώμα σάρκας). 

Μεγαλοπρεπή καναρίνια 

Bossubelge (Ανήκει στις λείες ράτσες με μικρό κεφάλι). 

Crested (Έχει ύψος περίπου 16εκ, έχει λοφία και «φτερά κότας» μέχρι την ουρά. Το ίδιο πουλί χωρίς λοφίο ονομάζεται crestbred) 

FifeFancy (Έχει ύψος περίπου 11εκ, μοιάζει με το glosterConsort και επιτρέπονται όλα τα χρώματα εκτός από το κόκκινο) 

Fiorino (Ανήκει στα μικρότερα καναρίνια και έχει ύψος περίπου 13εκ.Υπαρχει με η χωρίς λοφίο) 

GibosoEspaniola (Έχει ύψος περίπου 18εκ,στα πόδια έχει λίγα πούπουλα και κόμμωση στη πλάτη στο στήθος και τις φτερούγες). 

GlosterCorona (Είναι ένα μικρό 11εκ μονό. Υπάρχει σε όλα τα χρώματα, χωρίς λοφίο λέγεται glosterconsort) 

JapanHoso (Αυτό το μικρούλι εκτρέφεται σε όλα τα χρώματα εκτός από το κόκκινο, και η στάση του είναι λυγιστή). 

Lancashire (Το ύψος του φτάνει τα 20εκ,εχει λείο πτέρωμα και εκτρέφεται με η χωρίς λοφίο. Υπάρχει σε κίτρινο η Άσπρο χρώμα). 

Lisard (Έτσι ονομάζεται το πουλί που έχει ένα φολιδωτό σχέδιο. Αυτό πρέπει να κατεβαίνει ομαλά από το λαιμό πάνω στο στήθος, και επιπλέον πρέπει να έχει ανοιχτή, μονόχρωμη clear or broken capped). 

RasaEspanola (Πουλί με λείο φτέρωμα, έχει ύψος 11εκ και υπάρχει σε όλα τα χρώματα). 

LondonFancy (Το σημαντικότερο σε αυτό το πουλί είναι το σχέδιο του. Γεννιέται σκούρο και μετά χρωματίζεται ολοκιτρινο με σκούρα εσωτερικά φτερά). 

O μιλανέζος (Είναι η ιταλική παραλλαγή της πράσινης τρομπέτας, αλλά είναι πιο μικρό κατά 2εκ και έχει λιγότερες μπούκλες. Αυτό το πουλί υπάρχει μόνο σε άσπρες και κόκκινες αποχρώσεις). 

Το καναρινί του μονάχου (Έχει μικρό κεφάλι και μοιάζει με δρεπάνι, έχει ύψος 18εκ και το παράστημα του είναι ορθό. Στο στήθος και στη πλάτη τα φτερά μοιάζουν σαν καλαθάκι και έχουν χωρίστρα.) 

Norwich (Εξαιτίας του σχήματος του ονομάζεται και αυγοπουλι. Αυτό το εγγλέζικο καναρινί έχει εκτός από το σχήμα του αυγού της χήνας ένα δυνατό στρογγυλό κεφάλι και είναι από τα πιο εξοικειωμένα πουλιά) 

Παδουανος (Έχει ύψος 18εκ και εκτός από τα σγουρά φτερά έχει και ένα χτυπητό λοφίο. Υπάρχει σε όλα τα χρώματα που έχουν τα καναρίνια) 

Τρομπέτα του Παρισιού (Έχει ύψος περίπου 20εκ. Κεφάλι στήθος πλάτη και ουρά στολίζονται με σγουρά φτερά και μονό το κόκκινο δεν είναι επιθυμητό χρώμα). 

Scotch Fancy (Έχει ύψος περίπου 17εκ. Υπάρχει σε όλα τα χρώματα εκτός από το καφέ). 

Νoτιοολλανδος (Είναι λίγο μικρότερο από το βόρειο αδελφό του. Η διάταξη των φτερών του είναι ιδία αλλά όχι τόσο χτυπητή, το παράστημα του έχει σχήμα 7-το κεφάλι γέρνει προς τα μπροστά πάνω από τα πόδια). 

Yorkshire (Έχει ύψος 17εκ και εκτρέφεται σε όλα τα χρώματα. Το εγγλέζικο αυτό καναρινί που μοιάζει λίγο καμπούρης, έχει χοντρά μαγούλα, φρύδια και μικρό ράμφος. 

Arricciato Gigante Italiano (Γιγαντιαίο Σγουρό Ιταλίας - το ύψος του φτάνει τα 21εκ).

(Κύρια πηγή)

ΗΕΙΝΖ SCHNOOR 

Τα πάντα για τα καναρίνια 

Εκδόσεις Καρακωτσογλου

Ενασχόληση μα Ωδικά Πτηνά

Βασικά αλλά σημαντικά

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες).

Χώρος Εκτροφής: Ο χώρος πρέπει να έχει τη δυνατότητα ελεγχόμενης θερμοκρασίας, υγρασίας, φωτισμού (φυσικού και τεχνητού) και αερισμού χωρίς μεγάλες ή απότομες μεταβολές θερμοκρασίας, υγρασίας, φωτισμού και αερισμού. 

Χρήμα Εκτροφέα: "Η Ποιότητα Πληρώνεται". Ο γονότυπος των πουλιών πληρώνεται και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος καταξίωσης ενός εκτροφέα πτηνών συντροφιάς. Μην αγοράζετε μόνο το φαινότυπο ενός πουλιού, αλλά ζητήσετε από τον εκτροφέα να σας δείξει τους γεννήτορές του, τουλάχιστον για τις δύο (2) προηγούμενες γενιές. Το ίδιο ισχύει και για τον εξοπλισμό υποστήριξης και οτιδήποτε άλλο αναφέρεται στη διατροφή τους. 

Χρόνος Εκτροφέα: Πρέπει να αφιερώσετε χρόνο σε αρκετά θέματα που άπτονται με τα πτηνά συντροφιάς. Χρόνο για την εξέταση της καλής υγείας, κατάστασης και συμπεριφοράς τους, χρόνο για την προσεκτική επιλογή των γεννητόρων, χρόνο για τη σωστή προετοιμασία των πουλιών που θα χρησιμοποιηθούν για αναπαραγωγή, χρόνο για τη παρακολούθηση της σωστής ανάπτυξης των νεοσσών έως και της ημερομηνίας ανεξαρτησίας τους από τους γονείς τους, χρόνο για τη παρακολούθηση της σωστής πτερόρροιας τους, χρόνο για προετοιμασία των πουλιών που θα συμμετάσχουν σε εκθέσεις κ.α. 

Τέλος 

Ιανουάριος - Μάρτιος είναι ίσως οι πιο ήσυχοι μήνες κατά τη διάρκεια των οποίων αργά αλλά σταθερά τα πουλιά συνθήκες αναπαραγωγής. 

Απρίλιος - Ιούλιος είναι οι μήνες αναπαραγωγής. 

Αύγουστος και Σεπτέμβριος είναι η περίοδος της πτερόρροιας, της απώλειας του φτερώματος όπου το παλιό φτέρωμα αντικαθίσταται από το νέο. 

Οκτώβριος μέχρι το Δεκέμβριο είναι η περίοδος των εκθέσεων και των διαγωνισμών.

Συχνότητα χορήγησης αυγοτροφής

(Το άρθρο αποτελεί μια σύνοψη των πληροφοριών που άντλησα από το διαδίκτυο από εμπειρίες άλλων εκτροφέων, τους οποίους ευχαριστώ, αλλά και από προσωπικές μου εμπειρίες).

Η ποσότητα της αυγοτροφής που χρειάζεται ένα πουλί σε καθημερινή βάση, εξαρτάται από την ηλικία, την εποχή, την ράτσα, τις διαστάσεις του κλουβιού, την βιολογική αξία της αυγοτροφής, ενώ επηρεάζεται και από την ενεργειακή αξία του μείγματος των σπόρων.

Η αυγοτροφή αποτελεί στην διατροφή των πτηνών συντροφιάς, την κυριότερη πηγή πρωτεϊνών και ορισμένων βιταμινών και ιχνοστοιχείων, που δεν υπάρχουν στα συνήθη μείγματα σπόρων. Επομένως η χορήγηση αυγοτροφής όλο τον χρόνο συμβάλλει στην διατήρηση των πτηνών σε καλή φυσική κατάσταση και υγεία.

Συνήθως η αυγοτροφή χορηγείται σε καθημερινή βάση την περίοδο της αναπαραγωγής και της πτερόρροιας, ενώ στην συντήρηση (Σεπτέμβριος – Ιανουάριος), η χορήγηση 2-3 φορές την εβδομάδα, είναι ικανοποιητική για τις ανάγκες των πουλιών.  

Τα συμπληρώματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλο τον χρόνο είναι κυρίως αυτά που περιέχουν λακτοβάκιλους, φυτικές αντιμικροβιακές και ανοσοενυσχυτικές ουσίες καθώς και βιταμίνη C, βιταμίνη Α και Ε την περίοδο της αναπαραγωγής και ασβέστιο, φωσφόρο και βιταμίνη D3 την περίοδο της ανάπτυξης και της αναπαραγωγής επίσης.

Η χορήγηση αυγοτροφής περιορίζεται όταν βλέπουμε ότι παχαίνει τα πουλιά και συνήθως διακόπτεται κατά την επώαση. Ο περιορισμός όμως αυτός μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αυγοπαραγωγής και σε γέννηση μικρού μεγέθους αυγών, λόγο έλλειψης πρωτεΐνης, ειδικά όταν η χορήγηση της αυγοτροφής διακόπτεται και κατά την περίοδο του χειμώνα (συντήρηση).

 Η χορήγηση ξηρής αυγοτροφής η οποία περιέχει μικρότερο ποσοστό λίπους από τις υγρές αυγοτροφές, αποτελεί μία λύση για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Μέχρι την ηλικία των 4 -5 μηνών, η χορήγηση της αυγοτροφής καλό είναι να γίνεται κατά βούληση στα αναπτυσσόμενα καναρίνια.

Μετά την ολοκλήρωση της περιόδου αλλαγής του πτερώματος και έως 10 – 12 μηνών, η ποσότητα και η συχνότητα μπορούν να  μειωθούν ανάλογα με τις συνθήκες εκτροφής, την ράτσα και την ιδιοσυγκρασία του πτηνού.

Με την ενηλικίωση και την προετοιμασία για την αναπαραγωγή, η ποσότητα και η συχνότητα της χορηγούμενης αυγοτροφής αυξάνουν πάλι σταδιακά και μπορεί να γίνει κατά βούληση, αλλά με την απαιτούμενη επιτήρηση για να μην παχύνουν τα πουλιά.

Στην συντήρηση στα ενήλικα πτηνά (Σεπτέμβριος – Ιανουάριος), η χορήγηση 2 – 3 φορές την εβδομάδα είναι συνήθως ικανοποιητική. Η ποσότητα εξαρτάται από το είδος της αυγοτροφής , τον χώρο εκτροφής, την ράτσα, την προετοιμασία ή όχι, για διαγωνισμούς κ.λ.π. 

Η ποσότητα και η συχνότητα χορήγησης αυγοτροφής ανάλογα με την κατηγορία του πουλιού, έχει να κάνει κυρίως με δύο βασικές παραμέτρους (της αυγοτροφής) που είναι η επάρκεια σε βασικά αμινοξέα και η ποσότητα του λίπους που περιέχει.

Η συχνότητα λοιπόν χορήγησης της αυγοτροφής και η κατάλληλη ποσότητά της, απαιτούν πειραματική χορήγηση, σε σχέση πάντα με το ανάλογο μείγμα σπόρων (παράμετρος ενέργειας) και τον χώρο εκτροφής.

Η περίσσια πρωτεΐνης σε συνδυασμό με έλλειψη βιταμίνης Α, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα νεφρά.

Δακτυλίδια πουλιών εκτροφής - άγριων

Οι κωδικοί στο δακτυλίδι αναφέρουν: 

Χώρα - Ομοσπονδία, Κωδικό συλλόγου, Αριθμό μητρώου εκτροφέα, Αύξοντα αριθμό πουλιού, S= Διάμετρος δαχτυλιδιού, Έτος γέννησης. 

Τοποθετούνται όταν τα πουλιά είναι λίγων ημερών. 

1) Αρχικά Ομοσπονδίας της χώρας π.χ. ΕΟΟ (Ελληνική Ορθολογική Ομοσπονδία). 

2) Κωδικός συλλόγου 

3) Αρ. μητρώου εκτροφέα 

4) Αύξων αριθμός δακτυλιδιού πουλιού 

5) S = Διάμετρος δακτυλιδιού 

6) Χρονολογία γέννησης πουλιού, η οποία εκφράζεται με ένα διψήφιο αριθμό που αντιστοιχεί στο έτος π.χ. 12 για το έτος 2012. 

Συνήθως κάθε έτος διατίθεται διαφορετικό χρώμα. Τα μέλη της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ορνιθολογίας, χρησιμοποιούν το ίδιο χρώμα κάθε έτος.

Εκπαίδευση και διδασκαλία πουλιων

Για όλα τα άλλα είδη πουλιών, και ιδίως για τα αγριοπούλια, μούλους και υβρίδια, δεν υπάρχει κανένα standart ως προς τις φωνές. Οι φωνές τους για τον καθένα είναι εντελώς υποκειμενικές..

Τρεις είναι οι παράγοντες που κάνουν την εκπαίδευση δύσκολη και πολλές φορές ανεπιτυχή:

Οι φωνές που έχει ακούσει το πουλί πριν την εκπαίδευση. Όσο και να σας φανεί παράξενο, ο νεοσσός ακούει, πριν ακόμα εκκολαφτεί, μέσα στο αυγό, τους γονείς του. Στη συνέχεια τους ακούει καθ' όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του.. Αν οι φωνές αυτές περιέχουν και ανεπιθύμητες τότε ξεκινάμε με πολλές δυσκολίες την εκπαίδευση.

Η έφεση του πουλιού να μιμείται άλλες φωνές. Δεν έχουν όλα τα πουλιά τις ίδιες ικανότητες στην μίμηση. Σχεδόν αμέσως παίρνουν τις φωνές των γονιών τους, παρά άλλες "ξένες" φωνές. Άλλα πουλιά πάλι, όσο εύκολα μαθαίνουν, άλλο τόσο εύκολα ξεχνούν.

Η συνύπαρξη με άλλα πουλιά. Τα πουλιά που ζουν στον ίδιο χώρο έχουν την τάση ν' αποκτήσουν τις ίδιες φωνές. Αυτό είναι πολύ πιο έντονο στα νεαρά πουλιά..

Πολλοί μπερδεύουν την διδασκαλία με την εκπαίδευση.

Με τον όρο διδασκαλία εννοούμε την προσπάθεια που καταβάλλει το μικρό να γίνει ίδιο ή και καλύτερο από τον δάσκαλό του.

Με την εκπαίδευση προσπαθούμε να επιτύχουμε να αποδώσουν όσο το δυνατό καλύτερα αυτά που έμαθαν τα πουλιά στη διδασκαλία.

Διδασκαλία 

Χρησιμοποίηση δασκάλων (καλύτερη μέθοδος) ή χρησιμοποίηση μαγνητοφωνημένων φωνών.

Αμέσως μετά τον απογαλακτισμό μεταφέρουμε τα μικρά σε κλουβιά μέσα στο ίδιο δωμάτιο που βρίσκονται οι δάσκαλοι που έχουμε επιλέξει ή όπου αναπαράγονται οι φωνές που επιθυμούμε. Οι δάσκαλοι θα πρέπει να είναι συγγενικά πουλιά, να έχουν όλες τις φωνές. Καλό είναι να ξεχωρίσουμε τα νεαρά αρσενικά από τα νεαρά θηλυκά. Οι μαθητές σε διάστημα λίγων εβδομάδων παρακολουθούν και προσπαθούν να μιμηθούν το κελάηδημα και τις κινήσεις των δασκάλων.

Εκπαίδευση

Στην ηλικία των 12 με 14 εβδομάδων που τα πουλιά αρχίζουν και κάνουν την πρώτη τους πτερόρροια, βάζουμε ανάμεσά στα κλουβιά χωρίσματα, ώστε να μην βλέπουν το ένα πουλί το άλλο για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν καλύτερα στο τραγούδι τους. Οι δάσκαλοι βρίσκονται μέσα στο ίδιο δωμάτιο. Μετά από 4 μέρες ελαττώνουμε το φως στο χώρο, και σταδιακά το κλείνουμε τελείως. Μπαίνει ελάχιστο φώς από κάποιο παράθυρο. 

Μετά από 4 μέρες ανοίγουμε το φως στο χώρο και τοποθετούμε ελαφριά κουρτίνα μπροστά στο εκπαιδευτήριο. Σταδιακά μειώνουμε το φως στο χώρο έως ότου το κλείσουμε τελείως ενώ η κουρτίνα πάντα παραμένει μπροστά στα πουλιά. Φροντίζουμε αυτός ο χώρος να αερίζεται σωστά προσέχουμε τη διατροφή και αλλάζουμε συχνά το νερό. Όταν έχουμε απόλυτο σκοτάδι πρέπει να προσέξουμε να μην χάσουν τον προσανατολισμό τους. Δηλαδή πότε ξημερώνει και πότε νυχτώνει. Για να το επιτύχουμε αυτό ανοίγουμε την κουρτίνα το πρωί για να καταλάβουν ότι ξημέρωσε και την κλείνουμε μετά από μισή ώρα.

Το πουλί στο τέλος θα το βάλουμε σε χώρο που να μην έχει επαφή με άλλα πουλιά και "χαλάσει", μέχρι την επόμενη πτερόρροια, ακούγοντας ταυτόχρονα τις φωνές που έμαθε. Στην πτερόρροια που θα κάνει θέλει προσοχή, γιατί υπάρχει περίπτωση να ξεχάσει τις φωνές του. Σε αυτή την περίπτωση επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία

Κοκκιδίωση

Είναι μια παρασιτική ασθένεια που επηρεάζει κυρίως τον εντερικό σωλήνα και προκαλείται από μικροσκοπικούς οργανισμούς που ονομάζονται κοκκίδια.

Τα κοκκίδια είναι σαπροφυτικά πρωτόζωα που ζουν μέσα στα εντερικά τοιχώματα των πουλιών και η παρουσία τους υπό κανονικές συνθήκες στην φύση δεν προκαλεί την ασθένεια. Για τα πουλιά υπό αιχμαλωσία, με την επαναλαμβανόμενη έκθεση τους στην πίεση τις ακατάλληλες διατροφές τους, την αναπόφευκτη και σχετικά συχνή επαφή με τον εκτροφέα και τον υπερπληθυσμό στα κλουβιά τα κοκκίδια αποτελούν πηγή κινδύνου.

Τα κοκκιδία στα πτηνά μεταδίδονται μέσω του αέρα σε μορφή σκόνης ή απευθείας από τα περιττώματα ενός μολυσμένου ζώου σε ξηρή μορφή ή από την κατανάλωση μολυσμένων τροφών.
Συμπτώματα είναι η αναστατωμένη εμφάνιση του φτερώματός η εμφάνιση άσπρων υγρών περιττωμάτων που περιέχουν μερικές φορές και ίχνη αίματος Ένα άρρωστο πουλί θα τείνει να κρατήσει το κεφάλι του κάτω από το φτερό του και θα επιδοθεί σε συχνή και ανώμαλη λήψη των σπόρων. Αυτή η συνεχής σίτιση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ανάφλεξης του εντερικού τοιχώματος, αναγκάζοντας την αχώνευτη τροφή να περάσει πρόωρα στο σύστημα αφομοίωσης της τροφής των πουλιών.

Τα μολυσμένα πουλιά πρέπει να υποβληθούν σε θεραπεία με αντικοκκιδιακά φάρμακα για να περιορίσουν τον πολλαπλασιασμό των κοκκιδίων .

Εμπειρικά το χημειοθεραπευτικό ευρέου φάσματος Εsb3 βοηθά αποτελεσματικά και αποτρέπει τον πολλαπλασιασμό της κοκκιδίωσης , αυτή η αγωγή πρέπει να επαναλαμβάνεται τακτικά, κάθε 25 - 30 ημέρες. Η διάρκεια κάθε περιοδικής αγωγής πρέπει να είναι για 6 ημέρες, και να ακολουθήσει τουλάχιστον για 3 ημέρες χορήγηση πολυβιταμίνης. Το εμπλουτισμένο νερό πρέπει να αλλάζεται καθημερινά, και η δόση πρέπει να είναι ακριβής.

Όταν πρέπει να δώσουμε όπως το Esb3, επιβάλλεται μια σταθερή χορήγηση της βιταμίνης Κ, που είναι ένα γνωστό αντιπηκτικό που πρέπει επίσης να εισαχθεί στο σύστημα πουλιών πριν από, κατά τη διάρκεια και μετά από την αγωγή.

Τέλος πρέπει να τονίσουμε οτι το κατάλληλο φάρμακο πρέπει μόνο να οριστεί μετά από την ακριβή διάγνωση ασθενειών που πραγματοποιείται από τους επαγγελματίες κτηνιάτρους.

Ασθένειες Πουλιών (Ακάρεα)

Υπάρχουν τέσσερα βασικά είδη ακάρεων: ακάρεα αεροθυλάκων, πόδια & πρόσωπο με κερατοειδή λέπια από Ακάρεα, ακάρεα φτερών και κόκκινα ακάρεα.

1.Ακάρεα Αεροθυλάκων

Tα ακάρεα εισβάλλουν και εγκαθίστανται στο εσωτερικό του λαιμού (τραχεία), στα ρουθούνια, αεροθύλακες, πνεύμονες του καναρινιού


Συμπτώματα: Σε ήπιας μορφής κατάσταση: το καναρίνι μπορεί να σταματήσει να τραγουδά, αρχίζουν να χάνουν τη λάμψη τα φτερά του, κάθεται διογκωμένο στο δάπεδο του κλουβιού. Σε σοβαρές περιπτώσεις: αναπνευστικές δυσκολίες, βήχας, φτάρνισμα, ρινική καταρροή, αναπνοή με ανοικτό στόμα, η ουρά να σείεται πάνω και κάτω, αδυναμία, απώλεια βάρους, απώλεια φωνής, ήχους σπασίματος - κλικ.Πλήρης απόφραξη αεροφόρων οδών μπορεί να οδηγήσει σε ασφυξία. Ωστόσο, επειδή υπάρχουν και άλλες ασθένειες που μπορεί να προκαλέσουν αυτά τα συμπτώματα, το καλύτερο είναι να δείτε έναν Πτηνίατρο, ο οποίος, μετά από εξέταση θα δώσει ανάλογη θεραπεία.

Θεραπεία: Ιατρική βοήθεια. H προσβολή από Ακάρεα εύκολα αντιμετωπίζεται σε αρχικό στάδιο. Eάν αγνοηθεί μπορεί να αποβεί μοιραία.

2) Πόδια με κερατοειδή λέπια / Πρόσωπο με κερατοειδή λέπια από παρασιτώσεις – ακάρεα 

Η κατάσταση περιγράφεται και ως ασβεστοποίηση, συσσώρευση αλάτων ασβεστίου, στα πόδια με αποτέλεσμα να γίνονται ξηρά και λεπιοειδή. Βαριά συσσώρευση ενδέχεται να προκαλέσει ερεθισμό στο πουλί και να οδηγήσει σε δυσκολία στο περπάτημα. Τα ακάρεα που προκαλούν αυτή την κατάσταση, ζουν και τρέφονται από τα πόδια του καναρινιού. Αγκιστρώνονται, προκαλούν συσσώρευση – στρώσεις λεπιών (φολίδων), δυσμορφίες, παραμορφώσεις. Σε άλλες περιπτώσεις ευρίσκονται στο ράμφος και την περιοχή του προσώπου.

Θεραπεία: Οι ψεκασμοί - τα spray για ακάρεα (και ψείρες), δεν είναι αποτελεσματικά. Μπορούν να καταπολεμήσουν προσωρινά τα ακάρεα, αλλά όχι τα αυγά που εκκολάπτοναι στις πτυχές του δέρματος. Έτσι, θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

3) Ακάρεα φτερών


Τα ακάρεα των φτερών, ζουν και τρέφονται από τα υγιή φτερά του καναρινού ή άλλων πουλιών συντροφιάς. Αν και δεν αποτελούν απειλή για τη ζωή του πουλιού, μπορεί να είναι (απειλή) για την ψυχική του υγεία!

Συμπτώματα: Καλή ένδειξη ότι υπάρχει πρόβλημα ακάρεων είναι τα γυμνά - φαλακρά σημεία (Bald Spots) και μικροσκοπικές οπές στο στέλεχος των φτερών. Μην συγχέουμε τα γυμνά από φτερά σημεία με την ετήσια αποπτέρωση. Τα ακάρεα αυτά ενοχλούν τόσο το πουλί που θα αρχίσει να μαδά – ξεριζώνει τα φτερά του. Και εάν το καναρίνι αρχίσει να μαδά τα φτερά, μπορεί να εξελιχθεί σε μια φοβερή συνήθεια, που μπορεί να συνεχιστεί και αφού έχουν εκλείψει τα ακάρεα.

Θεραπεία: Με spray που θα σκοτώσουν μόνο τα ενήλικα ακάρεα. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μεγαλύτερο διάστημα για να καταπολεμήσουν τις προνύμφες που εκκολάπτονται.

4) Κόκκινα ακάρεα

Είναι τα πιο κοινά ακάρεα και τα πιο γνωστά. Πρόκειται για μικροσκοπικά παράσιτα που τρέφονται από το αίμα του καναρινιού τη νύχτα και κρύβονται στις σχισμές του κλουβιού την ημέρα. Απορροφούν πολύ αίμα από το μικροσκοπικό σώμα του καναρινιού, κάνοντάς το ασθενικό και αναιμικό. Επιπλέον τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα, αν εξαπλωθούν σε όλο το κλουβί ή σε περισσότερα καναρίνια.

Για να διαπιστώσουμε αν υπάρχουν κόκκινα ακάρεα, τοποθετούμε ένα λευκό πανί πάνω από το κλουβί ή/και διπλώνουμε ένα ακόμα και το τοποθετούμε μέσα στο κλουβί το βράδυ. Το επόμενο πρωί εξετάζουμε αν υπάρχουν στα υφάσματα μικρά κόκκινα στίγματα. Αν ναι, το πουλί μας υποφέρει από ακάρεα.

Θεραπεία: Αναγκαία Ιατρική βοήθεια, με φάρμακα που θα σκοτώσουν τα ακάρεα (ή/και τις ψείρες), χωρίς να βλάψουν το πουλί. Συνδυασμένη απολύμανση στο κλουβί, ξύλινες πατήθρες, σκεύη, σχάρα – δίσκο με καυτό νερό & ξύδι ή φάρμακο που θα συστήσει ο γιατρός.  Spray για ακάρεα ή ψείρες θα σκοτώνουν κάποια, αλλά δεν είναι αποτελεσματικά στον τομέα των αυγών.

Πηγή: http://www.canaryadvisor.com/

Διατροφή πουλιών

 Τα καναρίνια και οι καρδερίνες χρειάζονται, για την διατροφή τους, ένα μείγμα σπόρων που αποτελείται (περίπου) 50% από ελαιούχους σπόρους και 50% αμυλούχους σπόρους .  Αν εμείς τα συντηρούμε με τροφές που είναι άγνωστες στον οργανισμό τους, θα ξεκινήσουν προβλήματα με κατάληξη τον θάνατο.  

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι για να κατέχουμε ή να εκτρέφουμε πουλιά η πιο βασική προϋπόθεση είναι να γνωρίζουμε να τα θρέφουμε. Επίσης, διάφορες έρευνες μας αποκάλυψαν ότι είναι πιο υγιεινό να ξεφλουδίζει τους σπόρους μόνο του το πουλί. Γι αυτό, ευτυχώς, δεν έχουν καθιερωθεί στην διατροφή τους τα διάφορα σκευάσματα (pellets) όπου όλα τα απαραίτητα συστατικά διατροφής τους βρίσκονται αλεσμένα, υπό την μορφή κροκέτας.

Οι φάσεις της διατροφής είναι:

1. Ηρεμία – Χειμώνας: Ανάγκη για συντήρηση.

2. Αναπαραγωγή: Αυξανόμενη ανάγκη για ζευγάρωμα, Ζευγάρωμα, Τάϊσμα νεοσσών. Ανάπτυξη νεοσσών – Απογαλακτισμός.

3. ΠτερόροιαΜκρότερη ανάγκη πρωτεϊνών, αλλά μεγαλύτερη ανάγκη αμινοξέων από την εποχή της αναπαραγωγής. Αυξημένη ανάγκη σε λιπαρά οξέα.

Αν παρατηρήσουμε τα άγρια πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον, θα δούμε ότι βασική προϋπόθεση για να ξεκινήσει η περίοδος αναπαραγωγής τους είναι η τροφή.

Όταν τα πουλιά αρχίσουν να βρίσκουν άφθονη τροφή και σε ποσότητα, αλλά και σε ποιότητα, ξεκινά και η περίοδος ζευγαρώματος τους. Αυτό αρχίζει με το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης.  Μόνο ένα ισορροπημένο μείγμα σπόρων δίνει όλα τα λιπαρά οξέα, υδατάνθρακες και πρωτεΐνες που χρειάζονται για να τρέφονται σωστά. Στην περίοδο αναπαραγωγής, θα παρατηρήσουμε, ότι τα πουλιά τρέφονται με βλαστάρια φυτών και μικρά έντομα.

Αυτά είναι τροφές που περιέχουν υψηλά ποσοστά πρωτεϊνών και βιταμινών, απαραίτητα την περίοδο της αναπαραγωγής. Μέσα από τέτοιες παρατηρήσεις καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να παρέχουμε στα πουλιά διαφορετικά μείγματα σπόρων κάθε εποχή (αναπαραγωγή, πτερόροια, Χειμώνα) καθώς και τα συμπληρώματα διατροφής τους.

ΑΜΥΛΟΥΧΟΙ ΣΠΟΡΟΙ (Ασπούρι (Καναρινόσπορος), Βρώμη, Σπασμένη βρώμη, Ιαπωνικό κεχρί, Κεχρί Μάννα, Κεχρί Πλάτα, Κεχρί Σενεγάλης, Σιτάρι, Ξεφλουδισμένο σιτάρι, Σπόροι χλόης, ψιλοί Σπόροι χλόης, χοντροί Σπόροι χλόης Knaul, Χλόη Timothe, Σπόροι αγριόχορτου).

 ΕΛΑΙΟΥΧΟΙ ΣΠΟΡΟΙ (Chia, Αγκάθι Μαρίας, Γαïδουράνκαθο, Ζοχός, Ηλιόσπορος, Καμελίνα, Καναβούρι, Περίλλα καφέ, Περίλλα λευκή, Κερί νύχτας, Κίτρινος Λιναρόσπορος, Κόκκινο Ρούπσεν, Λευκοί σπόροι σαλάτας, Λιναρόσπορος, Μαύροι σπόροι σαλάτας, Νίζερ, Ξεφλουδισμένοι ηλιόσποροι, Ξεφλουδισμένο σουσάμι, Παπαρούνα,Παπαρούνα Ιμαλαϊων, Ρούπσεν, Σπόροι τριφυλλιού).

  



Γαιδουράγκαθο




 

 



Κεχρί Σενεγάλης





 

Λιναρόσπορος




     

  



 

Νίζερ



Σπόροι Σαλάτας



Ιαπωνικό Κεχρί



 

Καμελίνα



  


 

 

 

 

 



Αγκάθι Μαρίας

  

Σπόροι Αγριόχορτου



 

Βρώμη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σουσάμι



 

Περίλλα



 

 

 

 

 

 

 

 





 



Ρούπσεν